وحشت سلطه جهانی از حماسه سیاسی در ایران

میزان مشارکت در ۱۰ دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران

جمهوری اسلامی ایران به رغم گذشت تنها سه دهه و چند سال از عمر خود یکی از بزرگترین دموکراسی های جهان را به خود اختصاص داده است و به طور مستمر مشارکت مردم در انتخابات را به رخ مدعیان دموکراسی جهان کشیده است مدعیانی که در برخی اوقات حتی نمی توانند بیش از پنجاه درصد واجدان شرایط انتخابات را به پای صندوق های رای بکشانند. 

در این میان انتخابات ریاست جمهوری دهم ایران با مشارکت ۸۵ درصدی مردم، رکورد بالاترین میزان مشارکت مردمی در انتخاب رئیس قوه مجریه را رقم زده است. 

اکنون همه منتظریم تا مردم ایران فردا بار دیگر  حماسه ای دیگر بیافرینند.

اعیاد شعبانیه بر همه عاشقان و شیفتگان اهل بیت (ع) مبارکباد

سه نور آمد به عالم پر ز احساس         معطر هر سه از عطر گل یاس 

    سه نور تابناک آسمانی                  حسین بن علی ، سجاد و عباس  

  

اعیاد شعبانیه  بر همه دوستان و عزیران مبارکباد انشا الله سال دیگه در چنین روزهای قشنگی همه میهمان امام حسین (ع) و برادر با وفایش حضرت قمر بنی هاشم (ع) در کربلای معلا باشیم .

رنگ ها و نمادهای تبلیغی یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری

تنور تبلیغات انتخاباتی گرم است و در این میان برخی کاندیداهای ریاست جمهوری برای معرفی خود، دست به کارهای عجیبی می زنند و در تلاشند تا با رنگها و نمادهای بعضا تقلیدی از انتخاباتهای کشورهای خارجی به هر قیمتی برای خود رای کسب کنند.  

در این میان نماد تبلیغاتی جناب آقای حسن روحانی یعنی "کلید" از همه جالبتر و قابل تامل تر است . شاید وی که در انتهای نخستین برنامه انتخاباتی اش در شبکه دوم سیما با نمایش یک کلید و ادعای اینکه با آن می خواهد مشکلات کشور را حل کند نداند که این نمادپیش از وی مورد استفاده کسانی قرار گرفته است که هیچ سنخیتی با جمهوری اسلامی ندارند اما به هر حال منطقی این بود که وی که خود را شخصی باهوش و فرهیخته می داند درباره این کار خود کمی تامل و تدبیر می کرد  تا خدای ناکرده وی به گروه و یا جریانی که در شان ایشان نیست نسبت داده نشود . 

جناب آقای روحانی به مردم بگویید در سعدآباد چه گذشت؟

مدتی بود که به دلایل شخصی از نوشتن وبلاگ دور بودم و با خودم کلنجار می رفتم که تا پایان انتخابات ریاست جمهوری از این فضا دور باشم اما برنامه تبلیغی دیشب حسن روحانی در گفتگوی ویژه خبری شبکه دو مرا برآن داشت تا بار دیگر دست به کیبرد شوم و برای دل خودم مطالبی را بنویسم تا بلکه کسانی که داعیه با سوادبودن دارند و خواستار توجه مخاطبان به مسائل تاریخی هستند خود نیز مروری واقعی و نه دروغین به عملکرد گذشته خود بیاندازند و ببینند که چگونه و چه بی پروا در برنامه ای زنده تلویزیونی به گزافه سخن می گویند.