جناب آقای روحانی به مردم بگویید در سعدآباد چه گذشت؟

مدتی بود که به دلایل شخصی از نوشتن وبلاگ دور بودم و با خودم کلنجار می رفتم که تا پایان انتخابات ریاست جمهوری از این فضا دور باشم اما برنامه تبلیغی دیشب حسن روحانی در گفتگوی ویژه خبری شبکه دو مرا برآن داشت تا بار دیگر دست به کیبرد شوم و برای دل خودم مطالبی را بنویسم تا بلکه کسانی که داعیه با سوادبودن دارند و خواستار توجه مخاطبان به مسائل تاریخی هستند خود نیز مروری واقعی و نه دروغین به عملکرد گذشته خود بیاندازند و ببینند که چگونه و چه بی پروا در برنامه ای زنده تلویزیونی به گزافه سخن می گویند. 

 

حسن روحانی در این گفتگوی تبلیغاتی چنان از عملکرد خود در 22 ماه مذاکرات هسته‌ای دفاع می‌کرد و چنان با آب و تاب درباره آن حرف می‌زد که انگار متوجه نبود هنوز زمان طولانی مدتی از مسئولیت او در شورای عالی امنیت ملی نمی‌گذرد و مردم به خوبی به یاد دارند در سعدآباد و بروکسل و پاریس چه گذشت و چه قراردادهای ننگینی در همین دوران به ملت ایران تحمیل شد. 

نکته قابل تامل انکه ایشان با کمال وقاحت در قسمتی از سخنان خود ادعا کرد که وی و همفکرانش نگذاشتند پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت برود و کشورهای اروپایی قول داده بودند اگر امریکا بخواهد پرونده ایران را به شورای امنیت ببرد انرا وتو خواهند کرد. زهی خیال باطل . 

جناب آقای روحانی این سخنان شما اتشی در دل من انداخت که گویی تمامی خیانتهای گذشته پادشاهان ایران از واگذاری سرزمین بزرگ ایران همچون بحرین به بیگانه تا عهدنامه گلستان و ترکمنچای به یکباره جلوی چشمان من ظاهر شد و با خود گفتم که بیچاره پادشاهان انموقع که چنین برنامه تلویزیونی ای نبوده تا از عملکرد مفتخرانه خود جهت حراج کشور دفاع کنند چه انکه به طور حتم انها هم برای جلوگیری از خسارتی حتما بزرگتر ! چوب حراج به کشور ایران زده بودند. 

جناب اقای روحانی اگر سیاست این است که شما می فرمایید یعنی سرتعظیم فرواوردن جلوی قدرتهای ظالم و تعلیق برنامه هسته ای پس چه اشتباه بزرگی کرده اند سیاسیون و نظامیون ما در زمان جنگ هشت ساله عراق علیه ایران چرا که اگر از همان روز اول جنگ چند استان ناقابل از جمله خوزستان  کردستان و ایلام را به صدام هدیه می کردیم مطمئنا این همه شهید و جانباز نمی دادیم و با اعمال چنین سیاست نمونه ای همه انها اکنون در کنار خانواده خود بودند و تنها چیزی که از دست داده بودیم چند استان ناقابل بدون از دست دادن غرور ملی و استقلال کشور!بود. 

اقای روحانی از شما بعید است که ترس خود و مغلوب شدنتان در مقابل مکر دشمنان قسم خورده و حیلت گر  کشور را سیاست قهرمانانه بخوانید و اینگونه از ان دفاع کنید حداقل از خانواده شهدای هسته ای که تنها به خاطر استقامت در برابر زیاده خواهی های دشمنان این نظام بهترین فرزندان خود را در راه کسب علم و  افتخار تقدیم کشور کردند شرمگین باشید و بدانید که همان دوستان مکار غربی که قول وتوی قطعنامه امریکا را داده بودند از عاملان اصلی شهادت این دانشمندان عزیز بوده اند.

در ادامه یکی از شاهکارهای تیم شما در مذاکرات هسته ای را مرور می کنیم تا ببینید چه کسی با سواد و چه کسی بی سواد است . 

ایران در سوم شهریور سال 1382 به صورت رسمی برای مذاکره با آژانس درباره پروتکل الحاقی اعلام آمادگی کرد که تنها 18 روز پس از اعلام آمادگی ایران برای پاسخ مثبت به پیشنهاد سه کشور اروپایی، نخستین قطعنامه شورای حکام علیه فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان تصویب شد.

 

 در سعدآباد چه گذشت؟

 ماحصل مذاکرات سعدآباد، صدور توافقنامه مشترک میان 3 کشور اروپایی و ایران با محتوای کم سابقه‌ای بود؛ توافقنامه‌ای که حسن روحانی در هنگام قرائتش در حضور خبرنگاران مجبور شد بارها توقف کند تا صدای شعارهای اعتراضی انبوه دانشجویان از خارج از محوطه کاخ، مزاحم اطلاع‌رسانی وی نشود.

در این میان شاید مهم‌ترین بخش توافقنامه مربوط به این قسمت بود "به منظور اعتماد بیشتر، ایران به طور داوطلبانه تصمیم گرفته است که برنامه تعلیق خود را ادامه و توسعه داده تا شامل تمام فعالیت‌های مربوط به غنی‌سازی و بازفرآوری و کلیه آزمایش‌ها یا تولید در هر تأسیسات تبدیل اورانیوم شود، آژانس از این تعلیق مطلع خواهد شد و از آن دعوت خواهد شد که بر آن نظارت و آن را تأیید کند."

 در ادامه این توافق عجیب با وزرای خارجه تروئیکا آمده بود: "تعلیق به موقع انجام خواهد شد به شکلی که آژانس بتواند قبل از اجلاس نوامبر شورای حکام اجرای آن را تأیید نماید. تعلیق زمانی که مذاکرات برای یک توافق مورد قبول دو طرف در خصوص ترتیبات درازمدت پیش می رود، ادامه خواهد یافت."

 ماجرا اما قرار نبود به اینجا ختم شود. به طوری که سفیر آلمان 4 سال بعد در برنامه گفتگوی ویژه خبری پرده از هدف نهایی کشورهای مذکور از توافقنامه سعدآباد برداشت و گفت: «من نمی خواهم شمار را فریب بدهم! ما خواستار تعلیق همیشگی فعالیت های هسته ای ایران هستیم!»

 

تونی بلر درباره قرارداد سعدآباد چه گفت؟

 

شاید از نظر آقای روحانی، ما بی سواد باشیم و مسئولین کشورهای اروپایی، با سواد. بنابراین از تونی بلر، نخست وزیر وقت بریتانیا نقل قول می‌کنیم که در مستند شبکه BBC اعلام کرد: "ما میوه حمله نظامی به عراق را در سعدآباد چیدیم."

 

 

پروژه "خاورمیانه بزرگ" در آستانه به سرانجام رسیدن بود و آمریکایی‌ها همراه متحدان اروپایی شان داشتند ثمره پیروزی عراق را در سعدآباد درو می کردند، افغانستان را پیش از آن گرفته بودند و از حاکمان دولتی و مجلسی ایران هم مطابق نامه سال 2003 خرازی به آنان قول گرفته بودند که از حزب الله لبنان و حماس حمایت نکند و البته نافرمانی هسته‌ای هم نکنند. کار داشت خوب پیش می رفت متحصنان مجلس ششم و کاندیدای منتخب‎شان در انتخابات 84 همچنان بر لزوم لحاظ عاقبت فشارهای غرب پافشاری می‌کردند اما ناگاه ورق برگشت و در نتیجه هم‌صدایی مردم و نخبگان و سرانجام ایستادگی ملی در موضوع هسته ای نتیجه دیگری رقم خورد و عاقبت مسئله ای که روزی قرار بود با نوشیدن جام زهر مختومه شود، به جایی رسید که طرف غربی حاضر شد تنها برای مذاکره با ایران از همه خواسته های خود بگذرد.

 

همان هایی که روزی تنها برای مذاکره پیش شرط گذاشته بودند که باید همه فعالیت های هسته ای تعطیل شود و با پاسخ "نه" رئیس جمهور جدید روبرو شدند، پشیمان شدند و در ژنو باز پای میز گفتگو نشستند. آنها این بار ویلیام برنز، سومین مقام ارشد وزارت خارجه وقت امریکا را برای مذاکره فرستادند، برنز همانی است که پرونده لیبی را مدیریت کرد و همه تجهیزات هسته ای آن کشور را سوار بر کشتی تا امریکا مشایعت کرد اما او خود در مذاکرات ژنو گفته بود که از دید وی نیز صحبت از "تعلیق" برای برنامه هسته ای ایران غیرممکن است.  

حال اقای روحانی شما که با سواد هستید، بگویید چه کسی سواددارد شما یا مردم همیشه در صحنه کشورمان ؟